Στην Ελλάδα η κατανάλωση ερυθρού κρασιού περιορίζεται στους μήνες που έχουν κρύο – δηλαδή το μικρότερο μέρος του χρόνου. Για τους υπόλοιπους μήνες οι κύριες επιλογές μας είναι είτε το λευκό κρασί είτε η μπύρα. Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα του ερυθρού κρασιού. Είναι πρόβλημα δικό μας.
Για να το πω λίγο πιο γλαφυρά, αν πιάσω στα χέρια μου αυτόν που είπε πως το ερυθρό κρασί πίνεται σε θερμοκρασία δωματίου, δεν θα περάσει καθόλου καλά. Το «θερμοκρασία δωματίου» σημαίνει πως, αν θέλουμε να πιούμε μια φιάλη ερυθρού κρασιού, απλά την αφήνουμε να πάρει την θερμοκρασία στο δωμάτιο που σχεδιάζουμε να την καταναλώσουμε.
Ποια όμως είναι αυτή η θερμοκρασία? Για παράδειγμα, σε μια πρόσφατη μελέτη ανακαλύπτουμε πως η τέλεια θερμοκρασία σε έναν εργασιακό χώρο είναι 22ο C (και αν πέσει κάτω από τους 21ο C τότε τα λάθη τετραπλασιάζονται) ενώ σε ένα σπίτι είναι 24ο C (και αν πέσει κάτω από τους 22ο C τότε οι διενέξεις τριπλασιάζονται). Η διαφορά μεταξύ εργασίας και οικίας υπάρχει επειδή στο σπίτι είμαστε συνήθως πιο ελαφρά ντυμένοι!
Τα κόκκινα κρασιά πρέπει να πίνονται σε θερμοκρασία μεταξύ 16-18ο C.
Αν αυτό δεν σας λέει τίποτα τότε σκεφτείτε το εξής: αν ένα βράδυ έχει 16ο C, τότε μάλλον δεν θα μπορούμε να κυκλοφορούμε αν δεν ρίξουμε ένα σακάκι ή μια ζακέτα πάνω μας. Ας το πάμε και λίγο παρακάτω – αν η θερμοκρασία του χώρου που θα το καταναλώσουμε είναι αρκετά υψηλή, τότε η φιάλη του κόκκινου κρασιού πρέπει να φυλάσσεται ίσως και στους 14ο C, έτσι ώστε, μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας και αφού πέσει στα ζεστά ποτήρια, να είναι στους βαθμούς που το θέλουμε.
Συνεπώς, αν ένα ερυθρό κρασί δεν έχει αποθηκευτεί σε συγκεκριμένο χώρο με ελεγχόμενη θερμοκρασία, τότε θα χρειαστεί να το δροσίσουμε με κάποιον τρόπο πριν το καταναλώσουμε. Αν μάλιστα είχα να επιλέξω μια ένδειξη για το αν έχει ένα εστιατόριο έχει οινική κουλτούρα, αυτή θα ήταν η θερμοκρασία που φτάνουν τα κόκκινα κρασιά στο τραπέζι μας – με το τι ποτήρια χρησιμοποιούν να είναι η δεύτερη πιο σημαντική ένδειξη.
Αν σερβίρετε το ερυθρό κρασί στην σωστή θερμοκρασία θα εντυπωσιαστείτε με το πόσο ευχάριστα θα πάνε κάτω τα ποτηράκια, ακόμη και αν είναι το πιο ζεστό βράδυ του καλοκαιριού. Το δόγμα είναι ένα σε αυτή την περίπτωση: αν το κρασί μας το παραπαγώσουμε τότε η λύση είναι να περιμένουμε λίγα λεπτά να ζεσταθεί. Αν όμως το κρασί φτάσει σε εμάς πολύ ζεστό, τότε την έχουμε πατήσει και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βάλουμε πάγο στα ποτήρια μας.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, για να έχουμε όλο τον χρόνο τα κόκκινά μας κρασιά σε σωστή θερμοκρασία θα πρέπει να έχουμε επενδύσει σε ένα χώρο με σταθερή την θερμοκρασία που θέλουμε – είτε είναι ένας συντηρητής κρασιών είτε μια ολόκληρη κάβα. Αν δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο, πρέπει πριν πιείτε ένα κόκκινο κρασί να το δροσίσετε με κάποιον τρόπο.
Κατά την διάρκεια του χειμώνα τα πράγματα είναι απλά – το βγάζετε στο μπαλκόνι για μισή ώρα. Τις άλλες εποχές βάζουμε την φιάλη στο ψυγείο για είκοσι λεπτά ή και λίγο παραπάνω. Αν είμαστε σε κάποιο εστιατόριο που σερβίρει τα κόκκινα κρασιά ζεστά, τότε καλό είναι να ζητήσουμε μια σαμπανιέρα με αρκετό νερό και λίγο πάγο. Έστω και πέντε λεπτά θα κάνουν θαύματα.
Φυσικά, αν ζητήσετε σε κάποιον σερβιτόρο σαμπανιέρα για κόκκινο κρασί, ετοιμαστείτε για την απόλυτη κατακραυγή. «Παναγίτσα μου, φαντάσου πόσο άσχετη είναι η μπουμπού»! «Άκου εκεί, σαμπανιέρα για το κόκκινο ο τύπος στο 4! Δεν ξέρει που πάνε και τα 4»!
Ας είναι. Εσείς θα το πιείτε στην τελική και εσείς θα το πληρώσετε…